كلكسيونرها هر چقدر مي خواهند پژوي قديمي احمدي نژاد را قيمت گذاري كنند، اين فرع بر فلسفه‌ي اقدام اوست، اگر چه ما نيك مي دانيم اين يكي هم از او، خبر و مزايده هاي پرغوغا، پر مشتري و دراز دامن از نوع خود به شمار خواهد رفت.

اما آنچه اين اقدام را دوست داشتني و تاريخي مي كند و خط قرمزي مابين آن و مدح و غلو ترسيم مي سازد، اين است كه احمدي نژاد تاكنون نشان داده كه از جان و اموال خود به نفع مردم گذشت مي كند، از همه چيز خود مي گذرد تا خدمتي براي خلق آفريده شود. به نظر راقم سطور دير نيست كه فرهنگ كار و كارآفريني كشور با حضور احمدي نژاد در قوه مجريه متحول شده و مگر نه اين است كه كارآفريني، آفريدن ارزش كار از "هيچ" است، در اين صورت وي خوب مي داند كه اتومبيلش في حدُذاته حائز ارزش نيست اما او به فنوني در سال هاي اخير دست يافته كه مي تواند از هيچ به توليد قدرت و ثروت براي ايراني مبادرت كند.

چه مي دانيم! شايد او شكوائيه‌ي زن و مرد كهنسال و يأس پسر و دختري جوان را شنيده كه از فقدان برخي از امكانات شكايت داشتند و وي با اينكه همه چيز كشور را براي توده‌ي ملت مي خواهد و به رغم اينكه سمت و سوي منابع ملي را از خواص پرخرج به توده‌ي كم خرج و پرفايده سوق داده باز هم احساس شرمندگي كرده و دريافته كه مي تواند با اتومبيل قديمي‌اش ثروتي نو پديد خلق كند.

ايراني اكنون در آستانه‌ي تاريخ قرار گرفته، هر ايراني بايد يك مهارت بياموزد و هر خانه اي به يك كارخانه تبديل شود، حال آن خانه اي برتراز فلسفه باشد يا خانه اي بر تراز بافتن فرش و يا يك گليم.

فقط در اين صورت است كه خواهيم توانست براي حصول به ايران 1404 جمعيت غيرفعال و خاموش كشور را با توليد ثروت و قدرت ملي پيوند زنيم.

خانه هاي برخي رجال در ايران ضمن اينكه هيچ گاه در قامت يك كارگاه ظاهر نشدند بلكه جزو خانه هايي پرخرج و كم فايده براي ملت به حساب آمدند اما بعضي خانه ها هرگز سايه اي سنگين بر سر اين مُلك و ملت نبودند، بيت امام خميني(ره) اين چنين بوده است، بيت مولايمان خامنه اي اين گونه است، و خانه‌ي رجايي و اينكه خانه‌ي احمدي نژاد چنين است. ملت نيز چنين سيره اي را دوست مي دارند. ايرانيان با بخشنامه و دستورات يكسويه هم جبهه نمي شوند، ايرانيان اهل معنا و جزو باطنيان زمانه اند، نمي شود مردمان اين ملك را به كار و كارآفريني فراخواند و خود بر برج عاج نشست، بايد همه چيز خود را فداي ملت اسلام كرد و سبك بارو چابك بود و از رفاه زدگي پرهيز كرد تا در روز "واقعه" خانه اي بنا نكرد در تراز خانه هاي فتنه.

كاري كه پيشتر سردار خيبر حاج همت كرد و باكري و برودجردي و طوسي و برنسي‌ها كه تمام اثاثيه خانه‌ي آن‌ها در قسمت عقب تويوتاي استيشن زمانه‌ي جنگ جا مي شد، براي همين بود كه با انگشت اشارت مولايشان گويا سوار بر قاليچه‌ي سليمان نبي(س) از جنوب به غرب و از غرب به جنوب به پرواز در مي آمدند و در مقابل دنياپرستان قهقهه هاي مستانه اي داشتند.

دكتر مجتبي زارعي معاون اجتماعي و فرهنگي وزير كار